ابراهیمی جویباری، عسگری (1397). وجه تسمیه و جلوه‌های تمثیلی آن در متون ادبی. تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی، 36، صص. 8- 26.
ابوالقاسمی، محسن (1389). ریشهشناسی (اتیمولوژی). چ 2. تهران: ققنوس.
احدیان، محمدمهدی و رحمان بختیاری (1388). درآمدی بر جاینامشناسی ایران. مجلۀ جستارهای ادبی، 42 (165)، صص. 181- 199.
افشار، ایرج (1382). پژوهشی در نام شهرهای ایران. تهران: روزنه.
بختیاری، رحمان (1388). ملاحظاتی بر فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی. مجلۀ زبانشناسی، 19(2) (پیاپی 38)، صص. 126-133.
بختیاری، رحمان (1390). ریشهشناسی عامیانه جای‌نام‌های ایران (جعل تاریخ و هویت). دوفصلنامۀ زبانپژوهی، 3 (5)، صص. 25- 49.
برجیان، حبیب (1398). جای‌نام شناسی البرز مرکزی. مجله پژوهش‌های ادبی- زبانی قفقاز و کاسپین، 1 (3)، صص. 19- 31.
ترقیاوغاز، حسنعلی (1381). نقد کتاب مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمیهای ایران. مجلۀ زبانشناسی، 17 (2)، صص. 137-145.
توکلیمقدم، حسین (1375). وجه تمسیه شهرهای ایران. تهران: میعاد.
چگنی، علیرضا (1387). فرهنگ‌نامه تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی ایران و نواحی مجاور. مشهد: انتشارات آستان قدس.
حسندوست، محمد (1389). فرهنگ تطبیقی- موضوعی زبانها و گویشهای ایرانیِ نو. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
حسندوست، محمد (1393). فرهنگریشهشناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه، زیرنظر محمد معین و جعفر شهیدی، تهران: موسسه لغت‌نامه دهخدا.
رضایی باغ‌بیدی، حسن (1388). تاریخ زبان‌های ایرانی. تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی اسلامی).
رضایی، سهراب (1395). فرهنگ سه زبانۀ آکسفورد ترکی استانبولی- انگلیسی- فارسی. تهران: بورس کتاب بهزاد.
رفاهی علمداری، فیروز (1380). مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمیهای ایران. تهران: سازمان نقشهبرداری کشور.
سبزعلیپور، جهاندوست (1391). فرهنگ تاتی. رشت: نشر فرهنگ ایلیا.
سبزعلیپور، جهاندوست (1396). تأملی بر جاینامشناسی منطقۀ تات‌نشین شاهرود خلخال. زبان فارسی و گویشهای ایرانی، 2 (1) پیاپی 3، صص. 163-184.
عبدی، عطالله، فریده لطفی، یدالله کریمی‌پور و مرتضی تهامی (1396). بررسی نسبت میان هویت زبانی و جای‌نام‌‌ها، نمونه موردی: کوه‌های خلخال. مجلۀ تحقیقات جغرافیایی، 124، صص. 94- 109.
عسکری عالم، علیمردان (1384). فرهنگ واژگان (لکی به فارسی). خرم‌آباد: نشر افلاک.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی (1392). فرهنگ جامع زبان فارسی، زیر نظر علیاشرف صادقی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. جلد اول «آ».
قدکساز، محمدرضا (1375)، وجه تسمیۀ شهرهای ایران، تهران: نشر گلگشت.
کسروی، احمد (1387)، مجموعۀ زبان پاک، آذری یا زبان باستان آذربایگان، نامهای شهرها و دیههای ایران. به کوشش عزیزالله علیزاده. تهران: فردوس.
کلباسی، ایران (1385). گویش کردی مهاباد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
معراجی لرد، جواد (1388). فرهنگ موضوعی تاتی به فارسی. رشت: بلور.
منصوری، یدالله (1384). برررسی ریشهشناختی فعلهای زبان پهلوی، فارسی میانۀ زردشتی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
منصوری، یدالله، جمیله حسنزاده (1387). بررسی ریشهشناختی افعال در زبان فارسی، زیر نظر بهمن سرکاراتی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
نوبان، مهرالزمان (1374). نام مکانهای جغرافیایی در بستر زمان. تهران: انتشارات ما.
Cheung, J. (2006). Etymological dictionary of the Iranian verb. Leiden and Boston: Brill.
Berlin, B. & P. Kay (1969). Basic color terms: Their universality and evolution. Berkeley, CA: University of California Press.
)