پولادی درویش، میترا (1379). توصیف پاره‌ای از ویژگی‌های فعل در گویش بهدینان (مرکز شهر یزد). مجموعه مقالات پنجمین کنفرانس زبانشناسی نظری و کاربردی، (91)، صص. 169-181.
ثمره، یدالله (1354). پاره‌ای ویژگی‌های دستوری گویش دری، گونۀ زین‌آبادی. مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، (90)، صص. 51-77
عاطفی، یدالله (1390). گزیده غزلیات شهریار. تهران: زرین.
چنگیزی، سیف‌الله (1390). فعل ماضی متعدی و ساخت ارگتیو در متن فارسی میانه، سنسکریت و فارسی دادِستانِ مینوی خرد. زبان و ادب فارسی (نشریۀ سابق دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تبریز)، 54 (223)، صص. 23-52.
سبزعلیپور، جهاندوست و راحله ایزدی‌فر (۱۳۹۳). نظام حالت‌نمایی در گویش تاتی خلخال. جستارهای زبانی. 5 (4)، صص. 103-123.
سدهی، سیمین و شهلا رقیب‌دوست (1394). بررسی و مقایسۀ ساختار افعال زمان گذشته در دو گویش ولاتی و کلیمیان اصفهان». علم زبان،3 (4)، صص. 7-34.
سروش سروشیان، جمشید (1345). فرهنگ بهدینان. تهران: نشر فرهنگ ایران زمین.
شفایی، ایفا و محمد دبیرمقدم (1398). تحلیل نحوی حالت‌دهی کنایی در منتخبی از زبان‌های ایرانی: رویکردی کمینه‌گرا. زبان‌پژوهی، 11 (31)، صص. 77-108.
علیزاده، علی و محمد تقوی گلیان (1395). ساخت ارگتیو و فروپاشی آن در گویش کرمانجی خراسان. زبان‌پژوهی، 8 (18)، صص. 123-142.
فرهمند، آرمیتا. شیما جعفری دهقی و محمدهادی فلاحی (1398). توصیف دستگاه فعل در گویش بهدینی کرمان. پژوهشنامه فرهنگ و زبان‌های باستان، 1(2)، صص. 45-76.
فیروزبخش، فرانک (1377). بررسی ساختمان دستوری گویش بهدینان شهر یزد. تهران: مؤسسۀ انتشاراتی-فرهنگی فروهر.
کریمی دوستان، غلامحسین و زانیار نقشبندی (1390). ساخت‌های کنایی در گویش هورامی. جستارهای زبانی، 2 (2)، صص. 73-99.
کریمی، یادگار (1391). تحلیل نحوی ساخت کنایی بر پایۀ شواهدی از زبان کردی. زبان‌پژوهی، 4 (7)، صص. 177-209.
کریمی، یادگار (1392). مطابقه در نظام کنایی (ارگتیو) زبان‌های ایرانی: رقابت واژه‌بست و وند. مجلۀ پژوهش‌های زبانشناسی. 4 (2)، صص. 1-18.
مزداپور، کتایون (1374). واژه‌نامۀ گویش بهدینان شهر یزد: فارسی به گویش همراه با مثال (جلد اول). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
Comrie, B. (2016). Further topics in Iranian linguistics. Proceedings of the 5th International Conference on Iranian Linguistics, Bamberg, 24-26 August 2013 /par Ghomeshi J. Jahani C. & Lenepveu-Hotz A. (eds.).
Comrie, B. (1976) Očerk obščej teorii èrgativnosti. (Outline of a general theory of ergativity): G.A. Klimov Moscow, Izd-vo ‘Nauka’, 1973. 264 pp. 1 rub. 35 kop. Lingua. 39 (3).252-260
Dixon, R. M. (1994). Ergativity. Cambridge: Cambridge University Press.
Haig, G. (2017). Deconstructing Iranian ergativity. In: Coon, Jessica, Diane Massam & Lisa Travis (eds.), The Oxford Handbook of Ergativity, pp. 465-500, Oxford: OUP.
Karimi, Y. (2010). Unaccusative transitives and the Person-Case constraint effects in Kurdish. Lingua, (120), pp. 693-716.
Windfuhr, G. (2009). Dialectology and topics, G. Windfuhr (ed.), in The Iranian Languages, New York: Routledge.
)
